تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی می تواند شامل موارد مختلفی باشد. اما همیشه برای بسیاری سوال است که تفاوت بین ماهی پرورشی و ماهی دریایی چیست و کدام یک برتر است. ما در این مقاله پاسخگوی این سوالات پر تکرار شما هستیم لطفا تا انتها، این مقاله را مطالعه کنید.
امگا۳ موجود در ماهی و آبزیان یک خصوصیت منحصر به فرد است که در هیچ ماده غذایی دیگری یافت نمی شود. بدن انسان برای تمامی عملکردهای خود نیاز به این اسید چرب دارد و از طرفی قادر به ساخت این اسیدهای چرب نیست بنابراین باید آن را از محیط بیرون دریافت نماید.
مسئله ای مهم که بهتر است آن را روشن کنم این است که ماهی چه دریایی چه پرورشی حاوی میزان قابل توجه ای از این اسید چرب است. تفاوت های ارزش های غذایی بین ماهیان بیشتر با توجه به نوع گونه است.
محیط زندگی تا حدودی روی ارزش غذایی تاثیر می گذارد اما نه بسیار زیاد. ماهیان چرب دارای اسیدهای امگا۳ بیشتری اند. تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی بیشتر به دلیل نحوه زندگی شان است. با ما همراه باشید تا با این تفاوت ها بیشتر آشنا شوید.
ماهی پرورشی و ماهی دریایی چیست؟تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی در نحوه زیست آنها و نوع کنترلشان توسط انسان است.
یکسری از ماهیان قابلیت این را دارن که در محیط های بسته تحت کنترل بیشتر انسان رشد و پرورش یابند. از جمله ماهیان قابل پرورش میتوان به ماهیان خاویار، انواع ماهیان گرم آبی آمور، کپور، فیتوفاک، بیگهد و ماهیان سردآبی مانند قزل آلا ، سالمون و …. اشاره نمود.
در هر محیطه که بتوان آن را تحت کنترل تمام داشت می توان ماهی پرورش داد. از جمله این محیط ها می توان به قفس های محصور درون دریا، انواع پن، انواع استخر بتنی و خاکی ، هاپا و غیره….. تمامی مراحل رشد، تغذیه، درمان و تکثیر این ماهیان توسط انسان کنترل می شود. این بزرگترین تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی است.
به تمامی ماهیانی که بطور طبیعی در محیط های آزاد دریا، اقیانوس، رودخانه زندگی می کنند و تمامی مراحل زندگیشان طبیعی انجام می شود ماهیان دریایی گفته می شود.
انواع ماهیانی منجمله ماهی شیر، شوریده ، ماهی سفید، کولی، کفال، ماهی حلوا و …. از جمله ماهیان دریایی محسوب می شوند.
برخی از ماهیان هم پرورشی هم دریایی شان یافت می شود. مانند ماهیان خاویاری، کپور دریایی، میگو، سی باس و …
نوع زیست این دو گروه سبب شده است که دارای یکسری از ویژگی های خواص شود که در نهایت منجر به تفاوت ها در آنها گردد. در واقع وجود این تفاوت ها دلیلی بر این نیست که مصرف یک گروه حذف شود یا برتری بسیاری داشته باشند.
در رابطه با تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی باید گفت تفاوت بسیار کوچکی در مقدار امگا ۳ موجود در آنها وجود دارد. ماهی های که بطور آزاد در دریا رشد می کنند از موجوداتی به نام فیتوپانگتون ها تغذیه می کنند. این موجودات منبع امگا ۳ ماهی را فراهم می کنند.
لذا وقتی ماهی ها از این موجودات به عنوان غذا استفاده می کنند. قطعا میزان امگا ۳ در بدن شان بالا می رود. اما در مورد ماهیان پرورشی باید گفت فیتوپلانکتون ها در دسترس کمتر اند. به همین دلیل میزان امگا۳ موجود در بدن ماهیان پرورشی در مقایسه با ماهیان دریایی کمتر است. خوشبختانه امروزه غذای ماهیان پرورشی را با امگا۳ غنی کرده اند تا بتوانند تا حدی این تفاوت را از بین ببرند.
از دیگر تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی تفاوت در طعم است. ماهیان دریای تغذیه آزاد دارند و بسته به نوع ماهی که گیاه خوار، گوشتخوار یا هر دوی آنهاست، مزه و طعم گوشتش با ماهیان پرورشی که تغذیه کنترل شده ای دارند، متفاوت است. اینکه کدام طعم بهتر است به ذاعقه مخاطب بستگی دار که کدام را قبول نماید.
از سومین تفاوت ماهی پرورشی و ماهی دریایی، این است که ماهیان دریایی کلاً تمام شرایط زندگیشان طبیعی است و قابل رویت نمی باشد. اما ماهیان پرورشی در شرایط کنترل شده اند و برای بهداشت و درمانشان از مواردی که به پرورش کمک کند تحت کنترل وزارت بهداشت استفاده می شود.
اما متاسفانه گاهی مراکز غیر استاندارند دست به اقدامات غیر بهداشتی میزنند. بنابراین اینکه ماهی خود را از کجا تهیه کنید بسیار مهم است.
در یک شرایطی توصیه می شود از ماهیان پرورشی به جای ماهیان دریایی استفاده شود؛ مثلا در دوران بارداری همیشه این دغدغه ذهنی وجود دارد که برخی از ماهیان دریایی ممکن است آلودگی باشند. در واقع خطر آلودگی ها می تواند شامل انوع مواد غذایی از جمله میوه، سبزیجات،گوشت و لبنیات شود. آبزیان به میزان حتی کمتری ممکن است در معرض خطر باشند.
جیوه در قسمت های چرب ماهی مثل زیر پوست، گوشت و کبد آن ذخیره می شود. اما قابل بذکر است که که تعداد معدودی از ماهیان دریایی مصرفشان منع شده است و ما باقی خطری ندارند.
بهتر است در دوران بارداری از ماهیان پرورشی مثل قزل آلا (بدلیل پروتئین و امگا۳ بالا) بیشتر استفاده کنید.
در جهان استقبال از مصرف ماهی پرورشی به دلیل اطمینان از رعایت اصول فنی و بهداشتی وسیستم های تحت کنترل انسانی بیشتر از ماهیان دریایی است. بنظر می رسد امروزه با وسعت گرفتن جوامع ، رعایت علمی فرآیند تولید، توزیع تا مصرف که در قالب یک مدیریت بازاریابی صورت می گیرد اهمیت بیشتری داشته باشد.
مراحل صید تا عرضه باید برا اساس اصول علمی و بهداشتی صورت گیرد تا انتخاب درستی از ماهی سالم داشته باشیم. بر اساس تحقیقات انجام شده ارزش غذایی آبزیان پرورشی از جمله پروتئین، اسیدهای آمینه، مواد معدنی و چربی کمتر از ماهیان دریایی نیست. با توجه به افزایش جمعیت و حفظ ذخایر آبی رفتن به سمت ماهیان پرورشی بسیار سود مند خواهد بود.
از انواع ماهی های دریایی شمال می توان به ماهی آزاد و سفید و یا کفال و از ماهی های جنوب می توان به شیر، سنگ سر و شوریده اشاره کرد. این ماهی ها تفاوت اندکی در طعم دارند. علت آن هم نوع تغذیه ماهی در آب دریا است. به طور حتم آب دریا در شمال و جنوب از نظر مواد غذایی کمی متفاوت است
. ماهی های آب های جنوب از نظر مواد معدنی و به ویژه ید غنی تر از ماهی های دریای خزر هستند. این ماده معدنی معمولا از نمک های ید دار دریافت می شود . اما در مقام بعدی بهترین منبع غذایی ید، ماهی ها هستند. همان طور که گفتیم، ماهی های جنوب از این نظر بسیار غنی ترند.
مصرف ماهی های شوریده، شیر و حلوا که جزو ماهی های جنوب هستند به ویژه در دوران سالمندی که مشکلات اسید معده و مشکلات گوارشی پیش می آید و هضم مواد غذایی مشکل تر می شود، قطعا مفید تر است.
خصوصیتی که ماهی های دریای شمال دارند، این است که منبع غنی کلسیم و فسفرند لذا مصرفشان در دوران یائسگی، در خانم های باردار و در دوران بلوغ که نیاز کلسیم بالاتر می رورد توصیه می شود. جالب اینجاست که ۷۳ درصد وزن ماهی کلیکا را آب تشکیل داه و قطعا کالری کمتری را به بدن می رساند و توصیه می شود در رژیم های لاغری لحاظ شود. کلیکا یک ویژگی جالب دارد اینکه میزان پروتئین بالاتری حتی نسبت به ماهیان دریایی بزرگ دارد.
2 پاسخ
شما متخصص پیجوندن مخاطب هستی و این نشانه پستی شماست که سوال را پاسخ ندادهو فقط وقت ادم را تلف میکنی،
کدام سوال عزیزم؟